Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Το Λονδίνο χάθηκε στην... εικόνα


Η υπόσχεση που είχε δώσει το Λονδίνο για την τελετή έναρξη των 30ών Ολυμπιακών Αγώνων τηρήθηκε κατά το ήμισυ, τη νύχτα της Παρασκευής. Το φαντασμαγορικό σόου επετεύχθη, δεν έγινε όμως το θαύμα, όπως υποσχόταν η ονομασία που του δόθηκε: «Τα νησιά των θαυμάτων». Εκατομμύρια τηλεθεατές παρακολούθησαν την απογείωση της τεχνολογίας και των εφέ και την ανώμαλη προσγείωση των συναισθημάτων.

Η παρέλαση της ιστορίας της γηραιάς Αλβιώνος, δια χειρός Ντάνι Μπόιλ, έχασε τον ιστό της και τη συνέχειά της κατά τη διαδρομή της στο Ολυμπιακό στάδιο. Η αφήγηση περιορίστηκε στο πρόσφατο παρελθόν, μέσα από ασύνδετες και ασυνεχείς εικόνες, εμβόλιμα πλάνα και «ηλεκτρονικές παρενθέσεις»: mms, sms, σχόλια από τα social media αναβόσβηναν στο τηλεοπτικό πλάνο. Οι μεταλλικοί ολυμπιακοί κύκλοι ανυψώθηκαν στον λονδρέζικο ουρανό, σφυρηλατημένοι από μετανάστες εργάτες, αλλά η ψυχή των αγώνων έμεινε μετέωρη...

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Ονομαστήρια του σεβ. μητροπολίτου Κασσανδρείας


  Την Παρασκευή, 13 Ιουλίου, ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β΄ συγχοροστάτησε με τον Κυριάρχη Μητροπολίτη Κασσανδρείας κ. Νικόδημο στον εόρτιο Εσπερινό, που τελέσθηκε στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, στη Μεταμόρφωση Χαλκιδικής, επί τη ιερά μνήμη του Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, του Ναξίου, και ευχήθηκε οφειλετικά στον εορτάζοντα Μητροπολίτη κ. Νικόδημο.
     
  Στην Ιερά Μονή τους δύο Ιεράρχες υποδέχθηκαν με φιλόφρονα αισθήματα αγάπης και τιμής οι συμμονάζουσες αδελφές, προεξαρχούσης της πολυσεβάστου Ηγουμένης Ευφημίας.

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Για τον Μεγάλο Πατριάρχη Αθηναγόρα...



απο την εφημερίδα "Το Βημα της Εκκλησίας", Ιούλιος 2012

Με την ευκαιρία συμπληρώσεως 40 ετών από την κοίμησιν του Μεγάλου Πατριάρχου Αθηναγόρου, δημοσιεύουμε από το Αρχείο την ραδιοφωνική ομιλία, από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Θεσσαλονίκης, του τότε Ηγουμένου της Πατριαρχικής Ι. Μονής των Βλατάδων, και σημερινού Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Στυλιανού, επ’ ευκαιρία της 20ετους Πατριαρχείας του αειμνήστου σήμερα Πατριάρχου.

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Η Ορθοδοξία δεν είναι εθνική ιδεολογία


 
π. Βασίλειος Καλλιακμάνης
ε) Η σάρκωσή Του, ο σταυρός και η ανάστασή του έχουν οικουμενικές διαστάσεις και έγιναν για όλους τους ανθρώπους, από τον Αδάμ ώς τον τελευταίο που θα γεννηθεί από γυναίκα. Οπότε, και η Εκκλησία είναι οικουμενική και εύχεται «υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου». Ο άσκητικός και ήσυχαστικός χαρακτήρας της πνευματικής ζωής δεν αναιρεί τον έκκλησιολογικό και οικουμενικό της χαρακτήρα, αλλά τον προϋποθέτει. Με κέντρο της πνευματικής ζωής την Ευχαριστία, οι χριστιανοί δεν ενώνονται για να διεγείρουν το μίσος τους εναντίον κάποιων «άλλων», άλλά για να ανανεώσουν την πίστη τους στον Χριστό και την αγάπη τους προς τους «άλλους». Γι’ αυτό στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί να έχουν θέση τα «ορθόδοξα τόξα», που υπηρετούν άλλους σκοπούς. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μάλλον τοξεύεται και η δύναμή της «εν ασθενεία τελειούται» (Β’ Κορ. 12, 9).

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Το χριστόνιο του Ser



Αναδημοσιεύω σχόλιο της Σερμύλης προς το blog amethystos με αφορμή τον δόλιο και άνανδρο πόλεμο που έχει κηρύξει στον Πατριάρχη τόσο το συγκεκριμένο ιστολόγιο όσο και διάφορες ομάδες φανατισμένων νεο-ζηλωτών. 


Μέγιστε διδάσκαλε, εσείς πως γνωρίζετε ότι ο Βαρθολομαίος και ο Ζηζιούλας δεν αποτελούν μέλη της Εκκλησίας;

Υπάρχει κάποια εξέταση αίματος η οποία μετρά τα επίπεδα εκκλησιαστικότητας;  Έχετε προβεί σε τόσο σπουδαία ανακάλυψη και δεν την έχετε ακόμη δημοσιεύσει σε κάποιο διεθνούς φήμης έγκυρο περιοδικό (π.χ. The Lancet);  Υποθέτω, πως μαζί με τα γραφεία του (Υπέρ)Ορθόδοξου Τύπου συστεγάζονται, κάπου στο υπόγειο, και υπερσύγχρονά βίο-ορθόδοξα εργαστήρια όπου γίνονται οι ανάλογες αιμό-εκκλησιαστικές μετρήσεις.

Στο CERN, λοιπόν, ανακάλυψαν το μποζόνιο του Χίγκς και «σιγά τα ωά» θα πει δικαιολογημένα κάποιος. Στην Ελλάδα, κάποιοι «καθαροί» και «ακραιφνείς» χριστιανοί, κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν ένα ασύλληπτο επιστημονικό άλμα, το κορυφαίο ίσως επίτευγμα ιατρικής καινοτομίας και πρωτοποριακής τεχνολογίας απο την εποχή του Ιπποκράτη.

Βράβευση μαθητών του Γενικού Λυκείου Ορμύλιας



                                                                                        ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Βραβεύτηκαν σήμερα το πρωί οι μαθητές του Γενικού Λυκείου Ορμύλιας, από τον Δήμαρχο Πολυγύρου, κ. Αστέριο Ζωγράφο, που διακρίθηκαν σε πανελλήνιους διαγωνισμούς διηγήματος και σκιτσογραφίας.

Συγκεκριμένα η μαθήτρια της Α΄ Λυκείου, Μαρία Στεργιούδη, απέσπασε το Α΄ Βραβείο Διηγήματος, στο πλαίσιο του 4ου Πανελλήνιου Σχολικού Λογοτεχνικού Διαγωνισμού και οι μαθητές Αναστασία Χοτομανίδου και Αναστάσιος Μπελιάς, οι οποίοι διακρίθηκαν στον Πανελλήνιο διαγωνισμό σκίτσου για την οδική ασφάλεια.



Ο Δήμαρχος Πολυγύρου, υποδέχτηκε τους μαθητές και τους γονείς τους στο γραφείο του και τους συνεχάρη για τη διάκρισή τους, ευχόμενος καλή σταδιοδρομία και πολλές διακρίσεις.


Τόνισε ακόμη πως αντίστοιχες προσπάθειες αποτελούν πάντα φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση για τη μαθητιώσα νεολαία και πως ο τόπος μας, τώρα περισσότερο από ποτέ, έχει την ανάγκη τέτοιων παραδειγμάτων.

Από το Γραφείο Τύπου
του Δήμου Πολυγύρου

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Ο Τζάμπας (συ)ζει με τον Αγαπούλα και τον Ομορφάντρα



O τίτλος αναφέρεται σε τρεις πρόσφατες διαφημίσεις που το τηλεοπτικό κοινό τις δεξιώθηκε με χαμόγελα. Τις έκανε ήχο στο κινητό τηλέφωνό του και μέρος μιας καθημερινής ιδιολέκτου που χαζογελά αναπαράγοντας τηλεοπτικές ατάκες.
 
Οι τρεις διαφημίσεις λοιπόν πέτυχαν. Και υποθέτουμε –βάσιμα νομίζουμε– ότι πέτυχαν διότι το κοινό κολακευμένο από την «μαγκιά» των πρωταγωνιστών τους, ταυτίστηκε μαζί τους. Κι όμως ο Τζάμπας δεν είναι ο φτωχοδιάβολος αλλά ο τσαρλατάνος που εκδέχεται την φαυλότητα για κατόρθωμα. Ο Αγαπούλας δεν είναι ο κατατρεγμένος αλλά ο έγκλειστος γηπεδικός εαυτός μας που κάνει τις βρωμοδουλιές του μιλώντας με όλους. Κι ο Ομορφάντρας δεν είναι ο φαμελίτης μεροκαματιάρης αλλά ο μικρομεσαίος που πουλά μαζί με τα «βρώμικα» την μάνα του και τον πατέρα του. Όλα σ’ ένα.
 
Αυτοί λοιπόν είναι οι Έλληνες;

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

Εκκληση προς εξωγήινους


Στην περίφημη εναρκτήρια συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, την περασμένη Παρασκευή, ο πρόεδρος ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος μπήκε στην αίθουσα δύο φορές: Την πρώτη για να ανοίξει τη συνδιάσκεψη με την ομιλία του και τη δεύτερη για να την κλείσει πάλι με ομιλία του. Ωστόσο, αισθάνθηκε την υποχρέωση να εξηγήσει προς το πασοκώνυμον πλήρωμα ότι, παρά την απουσία του από την αίθουσα, είχε ακούσει τις εισηγήσεις του από το... μόνιτορ, στον χώρο όπου ευρίσκετο.

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

Ζούμε σε μία εποχή θεολογικού αλληλοσπαραγμού


Ζούμε σε μία εποχή θεολογικού αλληλοσπαραγμού. Η λέξη «αιρετικός» τείνει να δηλώσει κάθε ένα που διαφωνεί με την άποψή μας, σε πείσμα όσων ο ιερός Φώτιος και η αρχαία παράδοση της Εκκλησίας μας διδάσκουν περιορίζοντας σαφώς τον όρο «αίρεση» μόνο σε ό, τι αποτελεί παράβαση των αποφάσεων Οικουμενικών Συνόδων.

Είναι, συνεπώς, προφανές ότι η Ορθόδοξη θεολογία βιώνει μία εσωτερική πολεμική, από την οποία τίποτε το θετικό δεν θα προκύψει. Και βέβαια η κριτική είναι πάντοτε αναγκαία, αλλά μόνον όταν γίνεται «είς οικοδομήν και ούκ είς καθαίρεσιν» (Β’ Κορ. 13,10). Χρέος των Ορθοδόξων θεολόγων στον 21ο αιώνα είναι να προβούν σε μία δημιουργική σύνθεση των διαφόρων τάσεων που έφερε στην επιφάνεια η γενηά του 1960. Οι τάσεις αυτές προήλθαν από την ίδια μήτρα, και δεν είναι ξένες μεταξύ τους. Ευχαριστία και άσκηση βιώθηκαν στο παρελθόν από την Εκκλησία ως ενιαία εμπειρία. Ο τονισμός της μιας από αυτές σε βάρος της άλλης είναι νεώτερο φαινόμενο, πού εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους. Όταν εξαίρομε τα πνευματικά χαρίσματα των «γερόντων», και υποτιμούμε τους εκκλησιαστικούς θεσμούς, καλλιεργούμε μια προτεσταντίζουσα θεολογία, η οποία αργά ή γρήγορα θα διαλύσει την Εκκλησία, όπως συνέβη στην Προτεσταντική Δύση. Και όταν τους θεσμούς τους αποσυνδέσουμε πλήρως από τη χαρισματική διάσταση της Εκκλησίας, τότε ο νομικισμός θα αποξηράνει την Εκκλησία από τη ζωντάνια του Πνεύματος. Η σύνθεση αυτών των διαστάσεων γίνεται διαρκώς και περισσότερο αναγκαία στην Ορθόδοξη Θεολογία.

Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Ο μεγάλος εργοδότης



Η αντίληψη που θεωρεί ότι το κράτος μπορεί και πρέπει να συνεχίσει να είναι ο μεγάλος εργοδότης σε αυτή τη χώρα, είτε ως στενός δημόσιος τομέας, είτε ως ευρύτερος, είτε, πολύ περισσότερο, ως «επιχειρηματίας», βρίσκεται στη ρίζα των μεγαλύτερων δεινών της, οικονομικών και, εν τέλει, κοινωνικών.

Κι αυτό, για έναν πολύ απλό λόγο που οφείλουμε επιτέλους να τον κατανοήσουμε: επειδή το κράτος, πρώτον, δεν παράγει και, κυρίως, δεν μπορεί να πληρώνει, δεν έχει να πληρώνει. Ο μόνος τρόπος για να το κάνει, είναι να καταφεύγει σε επαχθή δανεισμό. Κι όταν αυτός ο δανεισμός τελειώσει, όπως εδώ και καιρό συμβαίνει, τότε η χώρα χάνει την κυριαρχία της, τότε το κόστος το καλύπτουν εκείνοι που δεν φταίνε και ισοπεδώνονται τάξεις ολόκληρες, τότε έρχεται η κατάρρευση. Ηδη, όλα αυτά, ενώ τα ζούμε, κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε...

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Συναντώντας τον Αναστάντα Λόγο στην “Τιβεριάδα” της Αφρικής

Παιδιά του Καμερούν κατηχούνται εντός του Ιερού Ναού

 Ἱεραποστολικό Κέντρο Ἁγίων 12 Ἀποστόλων | Katrang – Β. Καμερούν

Ταπεινοφρόνως ὑπακούοντας στήν ἀποστολική ἐντολή τοῦ Κυρίου μας: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη… διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν…», πορευόμεθα καί ἐμεῖς ἀνάμεσα σέ «λαούς φυλές καί γλῶσσες», προσπαθῶντας νά μεταφέρουμε τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, τό μήνυμα τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐπαγγελίας τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, δηλαδή, τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν…

Ὅμως αὐτή ἡ πορεία μας κάθε ἡμέρα, κάθε ἄλλο ἀπό τό νά εἶναι εὔκολη προμηνύεται …

Εἶναι γεγονός ὅτι, κάθε στιγμή πορευόμεθα ἀνάμεσα στήν ζωή καί τόν θάνατο, στήν ἀδικία καί τήν φιλανθρωπία, στήν ἀνθρωπιά καί τήν ἀπανθρωπιά…

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Ο καθείς και τα όπλα του

Υπάρχουν δύο Ευρώπες και δύο Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική των τραπεζών, των χρηματιστηρίων και των μαζικών μέσων ενημέρωσης, συνήθως, όπως κι εδώ στα χέρια μιας ολιγαρχίας του πλούτου και της εργολαβίας, και μια Ευρώπη των πανεπιστημίων, των διανοουμένων και των ακτιβιστών του πολιτισμού. Η Ευρώπη της οικονομικής διαπλοκής και του δικτύου της μαζικής πληροφόρησης, και όταν ακόμη προβάλλει, σπονσάρει ή ανέχεται τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, τον εκμεταλλεύεται για να επιδεικνύει περγαμηνές κουλτούρας αλλά και πρακτικότερα οφέλη. Η Ευρώπη του πνεύματος όπως και η Αμερική τιμούν τον αρχαίο πολιτισμό και τελευταία και τον βυζαντινό (και τους ξεζουμίζουν, φημίζονται και κάνουν μ' αυτούς καριέρα επιστήμης και προβολής) αλλά υποτιμούν ή αγνοούν και συχνότερα χλευάζουν τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό ή και τον συγχέουν με τον παρεξηγημένο λαϊκό πολιτισμό του ρεμπέτικου και του πανηγυριώτικου φολκλόρ. Είναι νομίζω καιρός πλέον να επιτεθεί ο νεοελληνικός πολιτισμός. Γιατί όντως η εποχή μας, δυστυχώς, κατάντησε γενικευμένος πόλεμος χρήματος, θρησκειών, κουλτούρας. Ζηλεύω κάθε φορά που στη λογοτεχνία, στο σινεμά, στην τηλεόραση γύρω από πανανθρώπινα πάθη και σχέσεις κοινές, η επένδυση είναι μια εβραϊκή τελετή, γάμου, κηδείας, γέννησης με συνοδεία χορών και τραγουδιών, θρησκευτικών επετείων κ.τ.λ.

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Το γλέντι, ο κόκορας και ο επίμονος πονοκέφαλος.


Είναι 2 μετά τα μεσάνυχτα. Καταβάλλω, απεγνωσμένα, μεγάλες προσπάθειες για να κοιμηθώ. Μάταια, όμως!  Η δυνατή μουσική δεν μ’ αφήνει να χαλαρώσω. Τα νεύρα μου γίνονται ένα μεγάλο κουβάρι που ανεβαίνει ορμητικά στο κρανίο και διαχέει την ένταση του σε όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα. Ο πόνος απλώνεται γρήγορα και επώδυνα σε όλο το κεφάλι. Χωρίς δεύτερη σκέψη, τρέχω στη κουζίνα όπου φυλάω τα φάρμακα ανάγκης. Τι να μου κάνει μόνο ένα, αναρωτιέμαι, καθώς ανοίγω το κουτί με τα παυσίπονα. Αμέσως, βάζω στη χούφτα μου δύο ντεπόν και τα καταπίνω σαν καραμέλες.