Η υπόσχεση που είχε δώσει το Λονδίνο για την τελετή έναρξη των 30ών
Ολυμπιακών Αγώνων τηρήθηκε κατά το ήμισυ, τη νύχτα της Παρασκευής. Το
φαντασμαγορικό σόου επετεύχθη, δεν έγινε όμως το θαύμα, όπως υποσχόταν η
ονομασία που του δόθηκε: «Τα νησιά των θαυμάτων». Εκατομμύρια
τηλεθεατές παρακολούθησαν την απογείωση της τεχνολογίας και των εφέ και
την ανώμαλη προσγείωση των συναισθημάτων.
Η παρέλαση της ιστορίας της γηραιάς Αλβιώνος, δια χειρός Ντάνι Μπόιλ,
έχασε τον ιστό της και τη συνέχειά της κατά τη διαδρομή της στο
Ολυμπιακό στάδιο. Η αφήγηση περιορίστηκε στο πρόσφατο παρελθόν, μέσα από
ασύνδετες και ασυνεχείς εικόνες, εμβόλιμα πλάνα και «ηλεκτρονικές
παρενθέσεις»: mms, sms, σχόλια από τα social media αναβόσβηναν στο
τηλεοπτικό πλάνο. Οι μεταλλικοί ολυμπιακοί κύκλοι ανυψώθηκαν στον
λονδρέζικο ουρανό, σφυρηλατημένοι από μετανάστες εργάτες, αλλά η ψυχή
των αγώνων έμεινε μετέωρη...