Χρήστος Μποκόρος
[...] Η Ευχαριστία έχει συνδεθεί στη συνείδηση μας με μια εκδήλωση ευσεβισμού, ο οποίος την θεωρεί σαν αντικείμενο, σαν πράγμα και σαν μέσο εκδηλώσεως της ευσέβειας μας ή εξυπηρετήσεως της σωτηρίας μας. Αλλά η αρχαία αντίληψη περί Ευχαριστίας την αντιμετωπίζει όχι μόνο, ούτε κυρίως, σαν πράγμα, άλλα ως πράξη, ως λειτουργία (ο Ορθόδοξος αυτός όρος είναι πολύ χαρακτηριστικός), και μάλιστα ως πράξη συνάξεως, ως κοινή καθολική εκδήλωση της όλης Εκκλησίας, και όχι σαν κατακόρυφη σχέση του καθενός ξεχωριστά με το Θεό. Είναι χαρακτηριστικό ότι η χριστιανική Ανατολή, που διατηρεί - ασυνείδητα μάλλον - την αρχαία αυτήν αντίληψη, ούτε ατομικές Λειτουργίες διανοήθηκε ποτέ να εισαγάγει, ούτε προσκύνηση των τιμίων Δώρων υπό τη μορφή της μονίμου αναγωγής τους σε αντικείμενο ευσέβειας και λατρείας. Η Ευχαριστία είναι κατά βάση κάτι, που γίνεται, είναι μια πράξη, και μάλιστα όχι του καθενός ξεχωριστά, αλλά της όλης Εκκλησίας.[...]
μητρ. Περγάμου Ιωάννης Δ. Ζηζιούλας
«Η Κτίση ως Ευχαριστία»
εκδόσεις Ακρίτας
σελ. 19-20
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου