Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Η Εκκλησιαστική αντίληψη για την γυναίκα στην Αγία Γραφή



Στην Παλαιά Διαθήκη γίνεται λόγος για την γυναίκα στις δύο γνωστές διηγήσεις που έχουν ως θέμα την δημιουργία του ανθρώπου. Σ’ αυτές τις διηγήσεις (παρά τους διαφορετικούς προσανατολισμούς που έχει κάθε μία) εκφράζονται μέγιστες αλήθειες. Οι ιεροί συγγραφείς, φωτισμένοι από το Πνεύμα του Θεού, δεν έχουν πρόθεση να μας δώσουν μέσα από τα μοναδικά αυτά κείμενα κάποια οντολογική ερμηνεία της γυναίκας, ούτε να εκθέσουν κάποια θεολογία σχετικά με την δημιουργία της και το πρόσωπό της. Οπωσδήποτε διακατέχονται κι αυτοί από το γενικότερο ανδροκρατούμενο πνεύμα της εποχής τους – πως μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά. Όμως παρόλα αυτά τονίζουν, (μέσα από εικόνες, σύμβολα και άλλα πολιτιστικά στοιχεία του καιρού τους) ότι τόσο ο άντρας, όσο και η γυναίκα είναι δημιουργήματα ενός αγαθοποιού Θεού. Έχουν κι οι δύο την ίδια ανθρώπινη φύση (το αρχικό ανθρώπινο κύτταρο) ως εικόνες του Θεού. Αποτελούν ως «άρσεν και θήλυ», όντα αλληλοσυμπλήρωσης και αλληλοβοήθειας. Ο καθένας βλέπει στον άλλον τον εαυτό του και ταυτόχρονα ο,τι τον διακρίνει. Επωμίζονται και οι δύο το ίδιο έργο, και έχουν από κοινού την ευθύνη για τον κόσμο γύρω τους. Αυτά τα δύο μοναδικά όντα ο Θεός τα αγαπά, τα φροντίζει, τα ευλογεί.

Η φασιστική Αριστερά ξαναχτυπά



 Απο τη μια, ο ανικανότερος πρωθυπουργός που έχει γνωρίσει ποτέ η Ελλάδα, απ' την άλλη, το διαχρονικό αγκάθι της ελληνικής δημοκρατίας, η παλαβή Αριστερά. Το αληταριό αυτό που εκφυλίζει εδώ και σαράντα χρόνια τους υγιείς ιστούς της ελληνικής κοινωνίας.

  Η ιδεολογία της ήσσονος προσπάθειας, της αντιπαραγωγικότητας, της ψευτό-προόδου, του ανελληνισμού εχεί απλώσει τα πλοκάμια της σε κάθε δημιουργικο, παραγωγικό, πνευματικό κομμάτι της κοινωνίας μας και το έχει βάναυσα αλώσει.Τόσο οι παλαιοημερολογίτες του σταλινικού Περισσού όσο και η ξεδιάντροπη Αριστερά της Οπισθοδρόμησης, με ηγετή, τον εξ' απαλών ονύχων, επαναστάτη Αλέξη Τσε Τσίπρα, <<σοδομίζουν>> το σώμα της ελληνικής κοινωνίας.

  Είναι αυτοί που ματαίωσαν την παρέλαση στη Θεσσαλονίκη, που κλειδώνουν καθηγητές στα γραφεία τους ενίοτε χτίζουν με τούβλα τις πόρτες τους, που δουλεύουν μία μέρα και απεργούν τέσσερεις, που καταστρέφουν περιουσίες με τις <<δημοκρατικές>> διαδηλώσεις τους, που επιθυμούν, επικροτούν και προκαλούν την αναρχία και το χάος. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, έχουν το θράσος οι επικίνδυνοι αυτοί φασίστες, να νομίζουν ότι με τις πράξεις τους εκπροσωπούν το κοινό αίσθημα του λαού.

  Αγαπητοί μου φίλοι, πρέπει να οδηγήσουμε στο περιθώριο αυτά τα εγκληματικά στοιχεία που εμφωλεύουν στην κοινωνία μας. Άλλωστε, εκεί ανήκουν.


Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

O άγιος Δημήτριος ο Mυροβλήτης.Αρματωμένος την Αρματωσιά του Θεού



 Φώτης Κόντογλου

O άγιος Δημήτριος μαζί με τον άγιο Γεώργιο, είναι τα δυο παλληκάρια της χριστιανοσύνης. Aυτοί είναι κάτω στη γη, κ’ οι δυο αρχάγγελοι Mιχαήλ και Γαβριήλ είναι απάνω στον ουρανό. Στα αρχαία χρόνια τους ζωγραφίζανε δίχως άρματα, πλην στα κατοπινά τα χρόνια τους παριστάνουνε αρματωμένους με σπαθιά και με κοντάρια και ντυμένους με σιδεροπουκάμισα. Στον έναν ώμο έχουνε κρεμασμένη την περικεφαλαία και στον άλλον το σκουτάρι, στη μέση είναι ζωσμένοι τα λουριά που βαστάνε το θηκάρι του σπαθιού και το ταρκάσι πόχει μέσα τις σαγίτες και το δοξάρι. Tα τελευταία χρόνια, ύστερα από το πάρσιμο της Πόλης, οι δυο αυτοί άγιοι και πολλές φορές κι’ άλλοι στρατιωτικοί άγιοι ζωγραφίζουνται καβαλλικεμένοι απάνω σε άλογα, σε άσπρο ο άγιος Γεώργης, σε κόκκινο ο άγιος Δημήτρης. Kι’ ο μεν ένας κονταρίζει ένα θεριό κι’ ο άλλος έναν πολεμιστή, τον Λυαίο. Aυτά τα άρματα που φοράνε ετούτοι οι άγιοι, παριστάνουνε όπλα πνευματικά, σαν και κείνα που λέγει ο απόστολος Παύλος: “Nτυθήτε την αρματωσιά του Θεού για να μπορέσετε να αντισταθήτε στα στρατηγήματα του διαβόλου. Γιατί το πάλεμα το δικό μας δεν είναι καταπάνω σε αίμα και σε κρέας, αλλά καταπάνω στις αρχές, στις εξουσίες, καταπάνω στους κοσμοκράτορες του σκοταδιού σε τούτον τον κόσμο και καταπάνω στα πονηρά πνεύματα στον άλλον κόσμο. Για τούτο ντυθήτε την πανοπλία του Θεού, για να μπορέσετε να βαστάξετε κατά την πονηρή την ημέρα, κι’ αφού κάνετε όσα είναι πρεπούμενα, να σταθήτε. Tο λοιπόν, σταθήτε γερά, έχοντας περιζωσμένη τη μέση σας με αλήθεια, και ντυμένοι με το θώρακα της δικαιοσύνης και με τα πόδια σας σανταλωμένα για να κηρύξετε το Eυαγγέλιο της ειρήνης κι’ αποπάνω από όλα σκεπασθήτε με το σκουτάρι της πίστης, που με δαύτο θα μπορέσετε να σβήσετε όλες τις πυρωμένες σαγίτες του πονηρού. Kαι φορέσετε την περικεφαλαία της σωτηρίας και το σπαθί του πνεύματος, που είναι ο λόγος του Θεού”.

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

ΔΥΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ




   Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια σαρανταποδαρούσα που ήξερε να χορεύει υπέροχα με τα 40 ποδαράκια της. Κάθε φορά που χόρευε μαζεύονταν γύρω της όλα τα ζώα του δάσους για να τη θαυμάσουν. Κι όλα ήταν γοητευμένα από την τέχνη της. Μόνο ένα ζώο δεν άντεχε το χορό της, το βατράχι... «Πως να κάνω να σταματήσει η σαρανταποδαρούσα το χορό;» σκεφτόταν. Με τα πολλά, σκέφτηκε ένα πραγματικά διαβολικό σχέδιο. Κάθισε και έγραψε στην σαρανταποδαρούσα ένα γράμμα. 

« Ω ασύγκριτη χορεύτρια σαρανταποδαρούσα ... είμαι ένας ταπεινός θαυμαστής της εξαίσιας χορευτικής σου τέχνης και πολύ θα ’θελα να μάθω πως ακριβώς χορεύεις. Σηκώνεις πρώτα το αριστερό πόδι υπ’ αριθμόν 27 και ύστερα το δεξί πόδι υπ’ αριθμόν 12; Ή αρχίζεις το χορό σηκώνοντας το δεξί πόδι υπ’ αριθμόν 33 κι ύστερα το δεξί πόδι υπ’ αριθμόν 39; Περιμένω με ανυπομονησία την απάντησή σου. Με όλη μου την αγάπη το βατράχι.»

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Τα παιδεία παίζει




  Είναι φοβερό. Η τύχη μας βρίσκεται στα χέρια δύο πεισματάρικων παιδιών, που καυγαδίζουν, καθώς παίζουν με τα κουβαδάκια τους στην άμμο, ενώ στο βάθος του ορίζοντα φαίνεται το τσουνάμι που έρχεται. Κανένα από τα παιδάκια δεν μπορεί να υπερβεί την ασημαντότητα του καυγά τους. Το καθένα τους δηλώνει πρόθυμο να συνεργασθεί, υπό την προϋπόθεση όμως ότι, προηγουμένως, το άλλο παιδάκι θα δεχθεί πλήρως την ήττα και τον εξευτελισμό του.

  Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, τα παιδάκια εμείς τα τοποθετήσαμε στις θέσεις τους με την ψήφο μας. Εμείς, ο αποδεδειγμένα εξυπνότερος λαός του κόσμου (το αποδεικνύει ο φθόνος των άλλων: όλων των άλλων...), που παρ’ όλα αυτά εξακολουθούμε να αρνούμεθα την πραγματικότητα που δέχεται όλος ο άλλος κόσμος: ότι τα δάνεια που συνάπτουν οι κυβερνήσεις είναι δάνεια των λαών που τις εκλέγουν...

Στέφανος Κασιμάτης


Πηγή: Καθημερινή

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Το Άγιο Όρος με τον φακό του Δημήτρη Χαρισιάδη



 Ένα ταξίδι του Δημήτρη Χαρισιάδη(*), το 1947, στο Άγιον Όρος, στάθηκε αφορμή να καταγράψει με τη φωτογραφική του μηχανή, τη φύση, τα κτίσματα, τον καθημερινό βίο και διάφορα γεγονότα της αθωνικής πολιτείας.
Τις φωτογραφίες αυτές διέσωσε και δημοσιοποίησε η Αγιορειτική Φωτοθήκη

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

«Εάν μισούνται ανάμεσά τους δεν τους πρέπει ελευθεριά!»



Κείμενο που μας έστειλε ο Δαναός.

Είμαι απ’ τους παλιούς εδώ μέσα στο antinews. Και το’χω καμάρι που συμμετέχω σε μια ηλεκτρονική συνέλευση διαφορετικών απόψεων. Με μεγάλη χαρά περίμενα και περιμένω πότε να βρω χρόνο να διαβάσω και να πω κι εγώ τη γνώμη μου, την άποψή μου.

‘Όμως τώρα τελευταία το έχω ρίξει στην παλαβή –φαίνεται απ’ τα τελευταία σχόλιά μου και τις αναρτήσεις μου- κι αυτό για να ξεσπάω  και να μην τρελαθώ τελείως.

Γιατί στεναχωριέμαι πολύ, μα πάρα πολύ. Και όχι τόσο απ’ τους ληστές χρημάτων, αυτοί τη δουλειά τους κάνουν, ( μονόμισθος είμαι με δυο παιδιά, το ένα των 600 ευρώ, το άλλο σπουδάζει), αλλά από μας που μας έριξαν τη φόλα για να κάνουν τη δουλειά τους κι εμείς τη κατάπιαμε αμάσητη.

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Τι λοιπόν ; - Γ.Δροσίνης

 
 
 
Τι λοιπόν; Της ζωής μας το σύνορο
θα το δείχνει ένα ορθό κυπαρίσσι;
Κι απ' ό,τι είδαμε, ακούσαμε, αγγίξαμε
τάφου γη θα μας έχει χωρίσει;

Ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε,
τούτο μόνο Ζωή μας το λέμε;
Κι αυτό τρέμουμε μήπως το χάσουμε
και χαμένο στους τάφους το κλαίμε;

Σ' ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε
της ζωής μας ο κόσμος τελειώνει;
Τίποτε άλλο; Στερνό μας απόρριμα
το κορμί που σκορπιέται και λιώνει;

Κάτι ανέγγιχτο, ανάκουστο, αθώρητο
μήπως κάτω απ' τους τάφους ανθίζει
κι ό,τι μέσα μας κρύβεται αγνώριστο
μήπως πέρ' απ' το θάνατο αρχίζει;

Μήπως ό,τι θαρρούμε βασίλεμα
γλυκοχάραμ' αυγής είναι πέρα
κι αντί να 'ρθει μια νύχτ' αξημέρωτη
ξημερώνει μι' αβράδιαστη μέρα;

Μήπως είν' η αλήθεια στο θάνατο
κι η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη;
Ό,τι λέμε πως ζει μήπως πέθανε 
κι είν' αθάνατο ό,τι έχει πεθάνει; 

Πίνακας : Vincent van Gogh, "Ο Δρόμος με το Κυπαρίσσι και το Αστέρι"
 
 

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΟΡΘΟ-ΠΑΙΔΙΚΟ...




Φίλος του blog Σερμύλη έστειλε το κείμενο που ακολουθεί, θέτοντας προβληματισμούς για τη κατ' ευφημισμόν Παιδεία του χειμαζόμενου Ελληνικού κρατιδίου.


Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΟΡΘΟ-ΠΑΙΔΙΚΟ...
Tο να θέλουμε να λύσουμε το πρόβλημα της Παιδείας, μέσα σε λίγες σειρές είναι τουλάχιστον αφελές.
Λίγες σκέψεις μόνο,  έτσι για προβληματισμό.
Τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να είναι Άνθρωπος, αν όχι η Ελευθερία;
Τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο ον με νόημα ύπαρξης, αν όχι η Παιδεία;
ΠΑΙΔΕΙΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι τα ζητούμενα. Χωρίς τα δυο αυτά, η ζωή δεν  διαφέρει από τον θάνατο και ο άνθρωπος δεν διαφέρει από οιοδήποτε άλλο πλάσμα, που ζει στον γαλάζιο πλανήτη μας.

Κι όμως:  Εδώ και 30 τόσα χρόνια μας έμαθαν -επικαλούμενοι βεβαίως-βεβαίως την ταλαίπωρη δημοκρατία- να ζούμε με ευμάρεια χαρίζοντας την ελευθερία μας και την παιδεία μας σε όποιον επιθυμεί να αποφασίζει για μας, χωρίς καν να μας ερωτά. Και βέβαια είχαν το σκοτεινό σκοπό τους.

Ανθρώπους ελεγχόμενους χωρίς σκέψη, δίχως κρίση άβουλα όντα στην υπηρεσία τους, θέλανε.
 Έτσι λοιπόν η Παιδεία μας, βρίσκεται σε βαθιά κρίση στα χρόνια της «βαθιάς» δημοκρατίας και τα βασικά  σημεία της κρίσης είναι:

  • Η αρχή της ήσσονος προσπάθειας (υποτίμηση του αγαθού της παιδείας χάριν της ανέσεως)
  • Η αναξιοκρατία στα στελέχη της παιδείας
  • Η άρνηση της πολιτείας να αξιολογήσει το παιδαγωγικό έργο (με την υποστήριξη των συνδικαλιστικών συντεχνιών)
  • Η χρήση του αγαθού της εκπαίδευσης με σκοπό τον έλεγχο της συμπεριφοράς των πολιτών (πολίτες χειροκροτητές και ουδόλως  σκεπτόμενοι)
  • Η εξάλειψη των ιδιοτήτων της ελληνικής ταυτότητας
  • Ο έλεγχος του μυαλού, με την καλλιέργεια της μη κριτικής σκέψης (αριστεύουν στις εξετάσεις οι παπαγάλοι με τη φωτογραφική μνήμη)

Απάντηση στις ύβρεις κατά του Οικουμενικού Πατριάρχου




Το blog Αποτείχιση σε ένα παραληρηματικό κρεσέντο χυδαιολογίας έγραφε πριν λίγες μέρες τα κάτωθι (πατήστε εδώ ).

Σας παραθέτω και την απάντηση του ιστολογίου της Σερμύλης


''Εξαιρετική εργολαβία  αναλάβατε με την κατασυκοφάντηση του Πατριάρχη ο οποίος φυλά Θερμοπύλες σε ένα λίαν εχθρικό, για την Χριστιανοσύνη, περιβάλλον.

  Ποια  μαρτυρία αγάπης εκφράζει  η αισχρή, εμπαθή, ανήθικη και άκρως  υβριστική στάση απέναντι στον Πατριάρχη, στην κοινότητα  του Αγίου Όρους, σε ιεράρχες, ιερείς, λαϊκούς  και γενικότερα όποιο  πρόσωπο δεν ταιριάζει με την αυτιστική ιδιωτική θεολογία που  έχετε κατασκευάσει;  Αλήθεια, τι σχέση μπορεί να έχει ένας Θεός τιμωρός  και εκδικητής βγαλμένος  μέσα από τις τρομακτικές ιστορίες του Μεσαίωνα με τον Νυμφίο Ιησού  που γνωρίζει και βεβαιώνει  το εκκλησιαστικό σώμα 2000 χρόνια τώρα; Απολύτως καμία!

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Επιστολή στον κ. Ψαριανό





Αξιότιμε κύριε βουλευτά,

Συγκινήθηκα ιδιαιτέρως για τις πρόσφατες ερωτήσεις σας στη Βουλή, όπου ζητήσατε την κατάργηση του αγιασμού και της προσευχής στα Σχολεία και την κατάργηση του σώματος των στρατιωτικών ιερέων. Είναι παρήγορο ότι άτομα οξυδερκή σαν και εσάς αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι δυνατόν τον ελληνικό λαό να τον απασχολούν θέματα ήσσονος σημασίας, όπως η οικονομική κρίση, οι περικοπές των μισθών και των συντάξεων, η ανεργία, οι απολύσεις και λοιπά ανούσια, μικρά και ασήμαντα πράγματα, την στιγμή που το καυτό πρόβλημά μας σήμερα, είναι η αδικαιολόγητη εμμονή των Ελλήνων σε αναχρονιστικά και παρωχημένα μοντέλα που καθιστούν την σύγχρονη πολυπολιτισμική Ελλάδα ένα ‘θεοκρατικό καθεστώς’, όπως πολύ σωστά είπατε.

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Γάμος και Βάπτιση : Μυστήριο η τελετή;




  Η αφορμή για αυτές τις σκέψεις, ήρθε μετά από την τέλεση δύο γάμων και δύο βαπτίσεων  οι οποίες τελέσθηκαν σε διαφορετικές ημερομηνίες αλλά έγιναν ταυτόχρονα και τα δυο Μυστήρια Γάμος- Βάπτιση, όπως συνηθίζεται τελευταία . Και κάθομαι να τα γράψω μην τύχει και τα ξεχάσω αυτά που είδα και έζησα αυτές τις μέρες. Στην πραγματικότητα ,ο προβληματισμός μου είναι αυτός, που με κάνει να σχηματίζω μερικές αράδες γράφοντας τα. 

 Τα τελευταία χρόνια, τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, έχουν μετατραπεί, σε τελετές, που μάλιστα τις περισσότερες φορές, είναι και κακόγουστες. Η έννοια του Kits !!!,ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο και σε πολλές περιπτώσεις με τέτοιο τρόπο που σε κάνει να διερωτάσαι τι σημαίνει κακογουστιά και τι όχι. Και εξηγούμαι πάραυτα: Έρχονται να ‘’κλείσουν ‘’ ένα γάμο η μια βάπτιση και το πρώτο που σε ρωτάνε είναι ’’ ο στολισμός επιτρέπεται ; ’’ Αν κάνεις το λάθος να πεις ναι, γιατί περί λάθους πρόκειται, είναι ικανοί να σου φέρουν μέσα στην Εκκλησία μια μικρογραφία της ζούγκλας του Αμαζονίου, από την οποία θα λείπουν ασφαλώς μόνο τα χαριτωμένα ζωάκια, (άσε που αν μπορούσαν και αυτό θα το έκαναν για εφέ!) και σε μερικές περιπτώσεις, είναι τόσο πολύς ο στολισμός που δεν ξέρεις από πού να περάσεις μέσα από το δάσος που έχουν στήσει μέσα στην Εκκλησία.