Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

ΤΟ ΜΥΡΜΗΓΚΙ.ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ Η ΟΧΙ;




Κάθε μέρα, ένα μικρό μυρμήγκι πήγαινε στη δουλειά του πολύ νωρίς και ξεκίναγε αμέσως να δουλεύει.
Ήταν πολύ παραγωγικό και χαρούμενο.
Το αφεντικό, το λιοντάρι, παραξενεύτηκε που το μυρμήγκι δούλευε χωρίς εποπτεία, και σκέφτηκε:
«Αν το μυρμήγκι είναι τόσο παραγωγικό χωρίς εποπτεία, δεν θα ήταν ακόμη πιο παραγωγικό αν είχε κάποιον να τον επιβλέπει;»
Έτσι προσέλαβε μια κατσαρίδα, η οποία είχε μεγάλη πείρα σ’  αυτή τη θέση και μάλιστα έγραφε καταπληκτικές αναφορές.
Η πρώτη απόφαση που πήρε η κατσαρίδα ήταν η δημιουργία ενός συστήματος ελέγχου της προσέλευσης των εργαζομένων.
Επίσης χρειαζόταν έναν υπάλληλο για να τη βοηθάει στη συγγραφή και δακτυλογράφηση των αναφορών της.
Γι' αυτό προσέλαβε μια αράχνη για να τη βοηθάει με τις αναφορές και για να απαντάει στα τηλεφωνήματα.

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

O Παπανδρέου πρέπει να φύγει τώρα!




ένα εξαιρετικό κείμενο του Νίκου Ράπτη

Ανήκουμε σε αυτούς που με γνώμονα την πάση θυσία ανάγκη παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη ανεχτήκαμε πολλά από την κυβέρνηση Παπανδρέου (ΓΑΠ): τα απίστευτα προεκλογικά της ψέματα, την απάτη των πρώτων «σοσιαλιστικών» της μηνών, τη συγκρότησή της ως παρέας (γεγονός εξόχως πολιτικό, που υπονόμευε τη συνειδητοποίηση της κρισιμότητας των καιρών), την αδυναμία της να φέρει εις πέρας τα υπεσχημένα, την ιδεοληπτική της εμμονή με διάφορα θέματα αξιών, την επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης με κριτήριο... τις εσωκομματικές ισορροπίες, την αδυναμία της να αναλάβει ουσιωδώς την ευθύνη της διακυβέρνησης, ρίχνοντας το φταίξιμο πότε στην αξιωματική αντιπολίτευση, πότε στην αριστερά, πότε στο λαό...

Ανεχτήκαμε την κατάφορα ταξική προσέγγιση της κρίσης, την ιδεολογική επιλογή να προκριθεί το ζήτημα των δαπανών και ο λόγος περί «μεγάλου κράτους» (εις πείσμα όλων των διαθέσιμων στοιχείων) με παροχή πλήρους ασυλίας στη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά και το «μαφιόζικο» χρήμα... Ανεχτήκαμε την επικίνδυνη ακόμα και για την ίδια τη δημοκρατία επιλογή της κυβέρνησης να διαχειριστεί το δημοσιονομικό πρόβλημα με βίαιη ανακατανομή δύναμης και πόρων εντός του μπλοκ εξουσίας της μεταπολίτευσης, με χτύπημα της αργομισθίας (των «στρατών» του καθεστώτος) και τόνωση των «λεφτών» του (της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς, της «μαύρης» οικονομίας).