Έμπρακτη οργή

Καθημερινές ιστορίες οργισμένων συμπολιτών μας.

Ή αλλιώς, όταν η οργή ενεργοποιεί κρυμμένα αντανακλαστικά έσχατης αξιοπρέπειας..

Του Κωνσταντινου Ζουλα

  Οι τρεις ιστορίες που θα διαβάσετε είναι, νομίζω, μόνον φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους, γι’ αυτό και αποφάσισα να σας τις διηγηθώ από κοινού.

  Η Ναταλία πηγαίνει τις κόρες της στην ξεχαρβαλωμένη δημοτική παιδική χαρά του Ψυχικού. Είδε και απόειδε που ο φύλακας αδιαφορούσε στις εκκλήσεις της να βρει τουλάχιστον λίγη άμμο στο γεμάτο κοτρώνες σκάμμα και τηλεφώνησε στον Δήμο. «Τι ψάχνετε τώρα, δεν έχουμε και χρήματα» και άλλα τέτοια της έλεγε ένας «κλασικός» υπάλληλος, μέχρι που πήρε τη μεγάλη απόφαση. «Θα φτιάξω σελίδα στο facebook και κάθε μέρα θα σας κράζω για ό, τι στραβό βλέπω σε όλες τις γειτονιές», τον απείλησε. Την άλλη μέρα, έκπληκτη είδε ένα συνεργείο να κουβαλάει σακιά με άμμο στην παιδική χαρά.

  Η ιστορία του Γιώργου έχει πρωταγωνιστή τον υδραυλικό του. Διορθώνοντας μια βλάβη στο μπάνιο του, του είπε «ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο» και ότι πηγαίνει κάθε μέρα στο Σύνταγμα ως αγανακτισμένος. Αφού τελείωσε το μερεμέτι, ο Γιώργος για πρώτη φορά ζήτησε απόδειξη. Οταν ο υδραυλικός του εκμυστηρεύθηκε ότι δεν έχει καν μπλοκ παροχής υπηρεσιών (!) τον έδιωξε κλωτσηδόν, λέγοντάς του ότι δεν θα τον πληρώσει μέχρι να του την φέρει.

  Η Ελένη δουλεύει σε τουριστική εταιρεία κι ενώ είναι γενικά χαμηλών τόνων, μου τηλεφώνησε για το εξής: «Θέλω να καταγγείλεις στην εφημερίδα», μου είπε «ότι η Hellenic Seaways είναι η μόνη ακτοπλοϊκή εταιρεία που παρακρατεί για τον εαυτό της τη συμφωνηθείσα με την πολιτεία κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων, καθώς μείωσε τα εισιτήριά της μόνον τις καθημερινές και διατήρησε τις τιμές ως είχαν τα Παρασκευοσαββατοκύριακα!».

  Πού θέλω να καταλήξω; Και οι τρεις φίλοι βρέθηκαν κι εκείνοι τις τελευταίες μέρες στο Σύνταγμα, θέλοντας γενικώς και αορίστως να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για όσα μας συμβαίνουν. Αλλά, όπως μου είπαν, αποφάσισαν τελικώς να μην ξαναπάνε, βρίσκοντας πιο αποδοτικό να κάνουν πράξη την οργή τους στα σπίτια και στις δουλειές τους. Ισως γιατί αντελήφθησαν κάτι που όλοι οφείλουμε πια να συνειδητοποιήσουμε. Οτι οργή και αγανάκτηση πρέπει να νιώθουμε πρωτίστως με τον εαυτό μας. Για την απάθεια, το βόλεμα και κυρίως τον ωχαδερφισμό μας εδώ και πολλά χρόνια.

Καθημερινή